وب سایت انجمن علمی دانشجویی اپیدمیولوژی دانشگاه تهران

مروری بر آبله گوسفندی و آبله بزی: چشم انداز کنترل و ریشه کنی آنها در ایران

کامران میرزایی¹، سید محمد بارانی²، سعید بکائی^3*

1 رزيدنت بخش اپيدميولوژي دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران – اداره كل دامپزشكي استان قزوين، قزوین-ایران.

2 انجمن علمي بيماري هاي داخلي دام بزرگ ايران – اداره كل دامپزشكي استان قم، قم، ایران.

3 بخش اپیدمیولوژی و بیماری های مشترک، گروه بهداشت مواد غذایی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، تهران-ایران.

* آدرس پست الکترونیکی نویسنده مسئول: sbokaie@ut.ac.ir

آبله گوسفند و آبله بز جزء شدیدترین بیماری های آبله ای دام های اهلی بوده و نقش بسیار مهمی در اقتصاد کشاورزی دارا می باشند. از اینرو، این بیماری ها در لیست بیماری های اخطارکردنی سازمان جهانی بهداشت دام (OIE) قرار دارند. توزیع زمانی و مکانی این بیماری ها در جهان نسبتاً ثابت است. انتقال دام های آلوده می تواند باعث انتشار این ویروس ها به مناطق جدید شود. در اکثر کشورهایی که این بیماری ها در آنها بومی می باشند، واکسیناسیون و اعمال مقررات امنیت زیستی، تنها اقدامات اصلی کنترلی می باشند. از حدود 50 سال قبل، برنامه کنترل این بیماری ها در ایران شروع شده و درحال حاضر، شرایط مناسبی برای ریشه کنی این بیماری ها به وجود آمده است. در این مقاله، جدیدترین مطالب در زمینه سبب شناسی، توزیع، انتقال و کنترل این بیماری ها ارائه شده است. علاوه برآن، شرایط فعلی بیماری در کشور ایران توصیف شده است که ممکن است مشابه دیگر نواحی بومی آبله در جهان باشد. متن کامل مقاله را می توانید از اینجا دانلود بفرمایید.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: